Zadaniem było zaprojektowanie gmachu nieistniejącego wydziału wzornictwa przemysłowego Politechniki Warszawskiej. Obiekt usytuowany na terenie centralnym PW w narożniku ulic Koszykowej i al. Niepodległości, w bliskim sąsiedztwie pawilonu elektrotechniki i technologii chemicznej autorstwa Czesława Przybylskiego. Działka jest wąska i ma wymiary 16x90 metrów. Przewiduje się wyburzenie obecnie istniejących na działce magazynów i warsztatów. W programie funkcjonalnym znajdą się pomieszczenia nauczania i rekreacji dla studentów, pomieszczenia dla pracowników oraz garaż podziemny. Sam program dydaktyki podzielony jest na kategorie tak jak: przedmioty projektowe, humanistyczne, techniczne, plastyczne, warsztatowe i ekonomiczno-prawne.

Projekt siedziby nieistniejącego, lecz możliwego do powstania wydziału wzornictwa Politechniki Warszawskiej. Powstanie takiego wydziału pomogłoby w nawiązaniu głębszej relacji między wzornictwem i przemysłem, kształtując współpracę projektant-technolog już na poziomie studiów akademickich. Obecnie wzornictwo jest na świecie jedną z głównych sił napędowych przemysłu. Charakter kształcenia można przyrównać do studiów architektonicznych przez swoją wielodyscyplinarność. Istnieją wydziały wzornictwa przemysłowego związane z uczelniami plastycznymi, nie zapewniają jednak kompleksowego wykształcenia w tym kierunku. Absolwenci, chcąc realizować się w pełni w swoim zawodzie, często decydują się na dodatkowe studia politechniczne, które poszerzają ich wiedzę z zakresu mechaniki, materiałoznawstwa czy architektury.

Celem było stworzenie inspirującej przestrzeni dla młodych projektantów, otwartej dla społeczeństwa, a zarazem zachęcającej do zapoznania się z zagadnieniem wzornictwa przemysłowego.

Układ funkcjonalny budynku powinien być optymalnie elastyczny, podatny na przyszłościowe zmiany. Studenci powinni mieć możliwości pracy indywidualnej i zespołowej.

Budynek ma być swego rodzaju przeciwieństwem dla historycznych budynków Politechniki Warszawskiej, pod względem otwartości. Jest to związane z duchem czasu i czasach w jakich żyjemy. Budynki historyczne są świetnymi dziełami architektonicznymi, lecz dla współczesnego człowieka są one dość zamknięte w sobie, wielu w ogóle nie wie czym studenci i pracownicy naukowi się w nich zajmują. Nowy wydział wzornictwa byłby otwarty i zapraszający. Budynek jest elementem brakującej bramy północnej na tereny Politechniki Warszawskiej.

W budynku zastosowałem bryły, formy wyrazu kojarzące się ze wzornictwem, czyli zarówno technicznym podejściem i artystyczną swobodą. Bryły audytorium i sali konferencyjnej są abstrakcyjnymi formami oraz odzwierciedlają trendy panujące we współczesnym wzornictwie - połączenie kształtów obłych i kanciastych. Mega struktura pełniąca główną funkcję konstrukcyjną w swoim rysunku podziałów elementów (plaster miodu) jest inspirującym, niestandardowym i nowoczesnym tłem dla funkcji w niej zachodzących.